آتیلا : 1- (ترکی) (آت
به معنی اسب + یلا (صفت))، به معنی چابک، شجاع؛ نامی، نامدار(؟)؛ 2-
(اَعلام) پادشاه هونها [434-453 میلادی] که به روم شرقی تاخت و کشتار و
ویرانی بسیار کرد، در جنگ با روم غربی شکست خورد، کشیشان به او تازیانهی
خدا لقب داده بودند.