بامی : (اوستایی) 1- درخشان؛ 2- (اَعلام) 1) لقب شهر بلخ؛ 2) صفت شهر اوشیدر.
باقیه : (عربی) (مؤنث باقی)، 1- عمل صالح؛ 2- آن که یا آنچه وجود دارد، موجود؛ 3- پاینده، پایدار
۲۳
اسفند
خاتَم : (در صنایع دستی) 1- نقوش و طرح‌های تزیینی روی
چوب؛ 2- (در قدیم) انگشتر، مهر تایید، نگینِ انگشتر؛ 3- (در قدیم) (به
مجاز) فرمان، حکم و پایان؛ 4- (اَعلام) نام شهرستانی در جنوب استان یزد.
۲۱
اسفند
حُر : (عربی) 1- آزاد؛ 2- (در قدیم) دارای اعتقاد و
رفتار شایسته و بزرگوارانه، جوانمرد، آزاده؛ 3- (اَعلام) 1) حُر ابن یزید
(ریاحی) [قرن اول هجری] سردار و جنگجوی عرب، که در هنگام عزیمت امام
حسین(ع) به کوفه، با هزار سوار راه او را بست، ولی در روز عاشورا از همکاری
با سپاه کوفه خودداری کرد، به یاری امام حسین (ع) شتافت و در جنگ شهید شد؛
2) حُر عاملی (محمّد ابن حسن) [1033-1104 قمری] فقیه شیعی لبنانی که در
ایران اقامت گزید. از آثار اوست: اَمل الآمِل و وسایل الشیعه، هر دو به
عربی، که دومی از کتابهای مهم فقهی است.
۲۱
اسفند
حُجت‌الله : (عربی) 1- برهان حق تعالی؛ 2- (در تصوف) انسان کامل که حجت حق بر خلق است.
۲۱
اسفند
حُجت : (عربی) 1- آنچه با آن بتوان ادعایی را ثابت کرد، دلیل، برهان؛ 2- (در قدیم) پیشوا، رهبر.
۲۱
اسفند
حبیب الله : (عربی) 1- دوست خدا؛ 2- (اَعلام) حبیب
الله خان پادشاه افغانستان [1319-1337 قمری] که در برابر 160 هزار لیره،
روابط خارجی افغانستان را به بریتانیا واگذاشت. در جنگ جهانی اول افغانستان
را بی طرف نگهداشت و سرانجام کشته شد.
۲۱
اسفند
حبیب : (عربی) 1- دوست، یار، معشوق؛ 2- (اَعلام) 1)
حبیب ابن مظاهر [قرن اول هجری] مسلمان شیعه‌ی ساکن کوفه، از یاران امام
حسین(ع) که همراه او در کربلا شهید شد؛ 2) حبیب اصفهانی [قرن 4 هجری] ادیب و
شاعر ایرانی مقیم استانبول، مترجم سرگذشت حاجی بابای اصفهانی و مردم گریز
مولیر. مؤلف دستور سخن در دستور زبان فارسی، تاریخ خط و خطاطان و کتابهای
دیگر.
۲۱
اسفند