ذاکر : (عربی) آن‌که خدا را ستایش می‌کند، آن که ذکر خدا می‌گوید؛ یاد کننده‌ی خدا؛ یاد کننده.
داریوش : 1- (= دارا، دارای، داراب) به معنی دارنده‌ی نیکی (بهی)؛ 2-
(اَعلام) نام سه تن از شاهان ایرانی از سلسله‌ی هخامنشی. 1) داریوش اول:
معروف به داریوش بزرگ (کبیر) [521-486 پیش از میلاد] پسر ویشتاسپ؛ که به
یاری بزرگان پارسی گوماتا را دستگیر کرد و خود به پادشاهی نشست. 2) داریوش
دوم: [424- 404 پیش از میلاد] فرزند نامشروع اردشیر اول، او اسپارت را بر
ضدّ آتن به جنگ واداشت. 3) داریوش سوم: [336- 330 پیش از میلاد] که در زمان
او اسکندر به ایران تاخت و او را شکست داد. او در جریان فرار به دست کسانش
کشته شد.
۲۳
اسفند
داریا : 1- دارنده؛ 2- (اَعلام) 1) (در شاهنامه) شاه
ایران از سلسله‌ی کیانی، پسر بهمن و همای، که مادرش او را در شیرخوارگی در
صندوقی نهاد و به آب انداخت. او وقتی بزرگ شد سلطنت را بازگرفت و با دختر
فیلقوس پادشاه روم ازدواج کرد، ولی بعداً او را نزد پدرش بازگرداند. اسکندر
(ذوالقرنین) از این ازدواج زاده شد. سپس داراب با زن دیگری ازدواج کرد و
او پسری آورد به نام دارا که جانشین داراب شد؛ 2) داراب نام شهرستانی در
جنوب شرقی استان فارس.
۲۳
اسفند
داراب : 1- دارنده؛ 2- (اَعلام) 1) (در شاهنامه) شاه
ایران از سلسله‌ی کیانی، پسر بهمن و همای، که مادرش او را در شیرخوارگی در
صندوقی نهاد و به آب انداخت. او وقتی بزرگ شد سلطنت را بازگرفت و با دختر
فیلقوس پادشاه روم ازدواج کرد، ولی بعداً او را نزد پدرش بازگرداند. اسکندر
(ذوالقرنین) از این ازدواج زاده شد. سپس داراب با زن دیگری ازدواج کرد و
او پسری آورد به نام دارا که جانشین داراب شد؛ 2) داراب نام شهرستانی در
جنوب شرقی استان فارس.
۲۳
اسفند