حافظ : (عربی) 1- آن که مراقبت یا حفاظت از کسی، جایی
یا چیزی را بر عهده دارد. نگهبان؛ 2- (اَعلام) 1) شمس‌الدین محمّد، «حافظ»
شیرازی از عارفان و شاعران بنام ایران در قرنِ 8 هجری ملقب به لسان الغیب و
ترجمان الاسرار؛ 2) حافظ خلیفه‌ی فاطمی [525-544 قمری] که به بهرام نام
ارمنی را وزیر خود ساخت و موجبات شورش مردم را فراهم آورد؛ 3) حافظ
[730-732 قمری] امیر سلسله‌ی آل کرت.
