آتبین : (اوستایی،
āthvoya) 1- به معنی از خاندانِ «آثویه»؛ 2- (در دساتیر) نفس کامل و
نیکوکار و صاحب گفتار و کردار نیک و اسعدالسعدا معنی شده است (؟). 3-
(اَعلام) (در شاهنامه) پدر فریدون که صورت درست آن همین گونه (آتبین) است؛
[ناسخان در رسم الخط آن را به «آبتین» تبدیل کرده‌اند، اما در سنسکریت
āptiyā با تقدیم باء فارسی بر تاء آمده «بارتوله 323» و بنابراین آبتین نیز
محملی پیدا کند. طبری«افریذون ابن اثفیان» (ج1ص99)، بیرونی«اثفیان»
(آثارالباقیه226)، مجمل التواریخ والقصص ص26 «اثفیال= اثفیان»، شاهنامه
«آبتین» (نقل از برهان قاطع، به اهتمام دکتر معین، ص13، پاورقی آتبین)].
